Death of a Unicorn (2025): laat fantasie en satire frontaal botsen

Met Death of a Unicorn levert regisseur Alex Scharfman zijn speelfilmdebuut af dat even absurd als bijtend is. Wat begint als een macaber sprookje over een aangereden mythisch wezen, ontpopt zich tot een nietsontziende satire over hebzucht, privilege en de menselijke neiging om alles te exploiteren wat zeldzaam is. De film laveert tussen zwarte komedie, creature horror en maatschappijkritiek, en doet dat met opvallend veel lef.

Verhaal en toon

Wanneer een vader en dochter onderweg per ongeluk een eenhoorn doodrijden, besluiten ze het lichaam mee te nemen naar het luxueuze landgoed van een steenrijke farmaceutische familie. Al snel blijkt dat het bloed van het dier wonderbaarlijke geneeskrachtige eigenschappen heeft. Wat volgt is een kettingreactie van moreel twijfelachtige keuzes, escalerende hebzucht en uiteindelijk brute vergelding wanneer de ouders van de eenhoorn zich melden.

De toon is bewust grillig. Scharfman schakelt soepel tussen droge humor en expliciet geweld, zonder de absurditeit te verbloemen. De film weet precies wanneer hij moet overdrijven en wanneer hij juist moet inhouden, waardoor de satire zijn scherpte behoudt.

Regie en spel

Paul Rudd speelt tegen type als een moreel wankele vader die zijn kompas langzaam verliest, terwijl Jenna Ortega opnieuw bewijst hoe goed ze zich thuis voelt in duistere, ironische genres. Hun onderlinge dynamiek geeft de film emotionele ruggengraat, zelfs wanneer het verhaal ontspoort in groteske excessen.

De bijrollen, met name die van de rijke familie, zijn bewust karikaturaal neergezet. Dat werkt niet altijd even subtiel, maar past bij de fabelachtige opzet. Scharfmans regie is zelfverzekerd voor een debutant: hij vertrouwt op timing, beeld en spel, en vermijdt uitleggerigheid.

Stijl en thematiek

Visueel kiest Death of a Unicorn voor een contrastrijke stijl: klinische luxe-interieurs tegenover bloederige natuurbeelden. De eenhoorn, zowel praktisch als digitaal vormgegeven, voelt tastbaar en dreigend, ver verwijderd van het sprookjesachtige imago.

Thematisch snijdt de film diep. Het verhaal fungeert als allegorie voor laatkapitalisme, farmaceutische industrieën en de manier waarop zelfs het meest pure wordt vermarkt zodra er winst te behalen valt. De horror komt niet alleen van de hoorns en hoeven, maar vooral van menselijk opportunisme.

Context en opvallende details

De film werd geproduceerd door A24 en past naadloos in hun traditie van eigenzinnige genrevermenging. De ontvangst onder critici is overwegend positief: lof voor het originele concept, de tonale durf en Ortega’s spel, met kanttekeningen bij de soms ongelijkmatige balans tussen satire en horror. Toch wordt Scharfmans stem gezien als een frisse toevoeging aan het hedendaagse genrefilmlandschap.

OmniGuide-rating

⭐⭐⭐⭐☆

Afsluitende duiding

Death of a Unicorn is geen gladgestreken publieksfilm, maar een scherpe, bloederige fabel die durft te schuren. Niet elke grap landt, en niet elke thematische laag wordt even verfijnd uitgewerkt, maar de film compenseert dat ruimschoots met originaliteit en venijn. Voor wie houdt van genre met tanden en een duidelijk moreel ongemak, is dit een verrassend rijke ervaring.