Dutch (1991): Onverwachte vriendschap op de achterbank

Een botsing van werelden op wielen

In Dutch (1991), geregisseerd door John Hughes’ vaste regisseur Peter Faiman, ontmoeten we twee tegenpolen die gedwongen worden samen een roadtrip te maken. De film werd geschreven door Hughes zelf – bekend van klassiekers als Planes, Trains and Automobiles en The Breakfast Club – en draagt diens bekende stempel: chaos, humor én emotie.

De film volgt Dutch Dooley (gespeeld door Ed O'Neill, bekend van Married… with Children) die het zoontje van zijn vriendin, de verwende prep-school leerling Doyle (Ethan Embry, toen nog Ethan Randall), ophaalt om samen Thanksgiving te vieren. Wat volgt is een lange rit vol misverstanden, bekvechten en uiteindelijk… toenadering.

Een klassieke Hughes-formule, maar minder scherp

Hughes’ hand is duidelijk zichtbaar in de opbouw: twee onverenigbare karakters, situaties vol ongemak en een vleugje sentiment dat uiteindelijk naar boven borrelt. Toch mist Dutch de finesse en scherpe timing die eerdere films zoals Uncle Buck of Planes, Trains and Automobiles wel hadden. Ed O’Neill brengt de nodige flair en sarcasme, maar de chemie tussen hem en de jonge Embry voelt soms geforceerd.

De balans tussen slapstick en oprechte emotie is niet altijd even goed verdeeld. Waar sommige scènes grappig bedoeld zijn, slaan ze de plank mis – met name wanneer het gedrag van de personages over de top of zelfs onwaarschijnlijk wordt.

Interessante weetjes

• Ethan Embry was pas 13 jaar oud tijdens de opnames. Dutch was zijn eerste hoofdrol in een speelfilm.

• De film werd oorspronkelijk gepitcht als tegenhanger van Planes, Trains and Automobiles, maar dan met een kind in plaats van een volwassen tegenspeler.

• Hoewel de film matig presteerde aan de box office, groeide hij in latere jaren uit tot een kleine cultfavoriet onder fans van de John Hughes-catalogus.

• Dutch werd in sommige landen uitgebracht onder alternatieve titels zoals Driving Me Crazy.

Wat vinden de recensenten?

De reacties op Dutch waren gemengd tot negatief. Veel critici vonden de toon van de film inconsistent en de humor te grof of flauw om echt effectief te zijn. Toch waren er ook positieve geluiden over de onderliggende boodschap van groei en verbondenheid.

• Gemiddelde gebruikersscore (verschillende platformen vergeleken):

  • Rotten Tomatoes (audience): 56%

  • Metascore: 46/100

  • Letterboxd: 2.8/5

  • RogerEbert.com (recensie destijds): 2 sterren

OmniGuide beoordeling: ★★☆☆☆ (2.5 van 5)

Dutch probeert het hart te raken, maar komt daar niet altijd geloofwaardig in uit. De film is een aardige kijkervaring voor wie van nostalgische jaren 90-komedies houdt, maar mist de scherpte en charme van andere Hughes-verhalen. Toch is de centrale boodschap – dat echte verbondenheid kan ontstaan op de meest onverwachte momenten – nog steeds relevant.