I'm Still Here (2024): Een ongemakkelijke blik in de spiegel van internetcultuur

Een virale nachtmerrie verpakt als film

De film I'm Still Here uit 2024, niet te verwarren met de gelijknamige mockumentary met Joaquin Phoenix uit 2010, is een vlijmscherpe, verontrustende en soms absurde satire over internetfaam, identiteit en hoe ver mensen gaan voor online erkenning. Regisseur Spencer Rollins, bekend van experimentele shorts en sociaal-psychologische videoprojecten, laat in zijn speelfilmdebuut zien dat hij het genre satire tot op het bot begrijpt.

De film volgt het verhaal van de jonge vlogger Ava, die ogenschijnlijk besluit om zichzelf live te laten verdwijnen – letterlijk én digitaal. Wat begint als een performancekunstproject, groeit uit tot een virale kettingreactie vol obsessieve fans, complottheorieën en morele paniek. Maar is Ava echt verdwenen, of zit er meer achter?

De kracht van zelfuitwissing

Wat I'm Still Here bijzonder maakt, is de manier waarop het speelt met realiteit en fictie. De film voelt op momenten als een documentaire, met handheld camera's, livestream-fragmenten en TikTok-achtige edits. Maar het is allemaal in scène gezet, waardoor de film het publiek constant op het verkeerde been zet. Dat is ook precies het punt: niets is wat het lijkt op het internet.

Hoofdrolspeelster Emma Harrow (tot voor kort vooral bekend van een bijrol in een populaire YA-serie) is een ware ontdekking. Haar vertolking van Ava is zowel ingetogen als ijzingwekkend. Ze draagt de film moeiteloos, ook in scènes waar ze nauwelijks iets zegt, maar des te meer laat zien.

Ontvangst: verdeeldheid en bewondering

De reacties op I'm Still Here zijn fel verdeeld. Sommigen prijzen de film als een meesterwerk dat de geest van deze tijd haarfijn weet te vangen; anderen vinden het een pretentieuze, zelfbewuste provocatie die zichzelf verliest in vorm boven inhoud.

Op reviewplatforms liggen de cijfers verrassend uiteen:

• 🌱 Critici-score: 77% positief

• 🍿 Publieksscore: 62%

• 📊 Gemiddeld cijfer van grote recensiesites: 6,9/10

• ⭐️ Gemiddelde rating op filmcommunity-platforms: 3,3/5

Een terugkerend punt van kritiek is dat de film bewust afstandelijk en kil blijft, waardoor het lastig is om écht met Ava mee te leven. Maar dat lijkt ook precies de bedoeling: I'm Still Here wil niet troosten, het wil confronteren.

Interessante weetjes

• De film bevat geen traditionele soundtrack. Alle muziek is afkomstig van user-generated content: fragmenten van YouTube-covers, TikTok-audio’s en stockbeats.

• Er werd bewust geen trailer uitgebracht. De marketingcampagne verliep volledig via mysterieuze Reddit-threads, anonieme posts en ‘gelekte’ livestreams.

• Emma Harrow verwijderde een maand voor de première al haar sociale media, zogenaamd “om in het hoofd van Ava te kruipen”.

Eindoordeel: een gewaagde, ongemakkelijke spiegel

I'm Still Here is geen gemakkelijke film. Het is confronterend, op momenten frustrerend en weigert duidelijke antwoorden te geven. Maar juist daardoor is het een film die nog lang nazindert. In een tijd waarin iedereen zichtbaar wil zijn, stelt deze film de vraag: wat gebeurt er als je bewust onzichtbaar wilt worden?

⭐️ OmniGuide-rating: 4 van de 5 sterren

★★★★☆

Deze score is gebaseerd op de artistieke lef, het sterke acteerwerk en het actuele thema, ondanks de soms opzettelijke afstandelijkheid van de film.