Onvoltooid en ongeïnspireerd: Unfinished Business (2015) mist richting

Unfinished Business is een Amerikaanse komedie uit 2015 die inzet op herkenbare werkstress, mannelijke midlife-onrust en de botsing tussen idealisme en zakelijke realiteit. Met Vince Vaughn als moreel gedreven maar chronisch overvleugelde ondernemer lijkt de film op papier een klassieke underdogkomedie. In de praktijk blijkt Unfinished Business echter vooral een film die zelf niet weet wat hij wil zijn: scherpe satire, platvloerse roadmovie of sentimenteel werkdrama.

Verhaal en toon

Dan Trunkman runt een klein salesbedrijfje dat het moet opnemen tegen een meedogenloze multinational onder leiding van zijn voormalige werkgever. Samen met zijn twee medewerkers reist hij af naar Europa om een cruciale deal binnen te slepen. Wat volgt is een aaneenschakeling van zakelijke tegenslagen, cultureel ongemak en uitgerekte grappen.

De toon slingert voortdurend. Waar het ene moment wordt ingezet op herkenbare frustratie over de kille bedrijfscultuur, kiest de film het volgende moment voor grove, bijna puberale humor. Die toonbreuken ondermijnen de emotionele kern die de film zichtbaar nastreeft.

Regie en spel

Regisseur Ken Scott, eerder verantwoordelijk voor het warmere Starbuck en Delivery Man, lijkt hier gevangen tussen studioverwachtingen en eigen signatuur. De regie mist scherpte en ritme, waardoor scènes vaak te lang doorgaan zonder echte payoff.

Vince Vaughn speelt een vertrouwde variant van zijn screenpersona: snel pratend, moreel overtuigd, licht neurotisch. Het probleem is niet zijn inzet, maar het gebrek aan nuance in het script. Dave Franco en Tom Wilkinson zorgen voor enkele frisse momenten, maar ook zij blijven gevangen in eendimensionale typetjes.

Stijl en thematiek

Thematisch wil Unfinished Business iets zeggen over ethiek in het moderne bedrijfsleven, loyaliteit en persoonlijke offers. Dat zijn op zichzelf relevante onderwerpen, maar de uitwerking blijft oppervlakkig. De film kiest te vaak voor makkelijke grappen ten koste van karakterontwikkeling of thematische verdieping.

Visueel is de film functioneel maar onopvallend. Europese locaties worden benut als decor, niet als betekenisvol onderdeel van het verhaal. Zelfs de titel krijgt nooit echt gewicht: het gevoel van onafgemaaktheid werkt hier niet als metafoor, maar als symptoom.

Context en opvallende details

De film kende een moeizame ontvangst bij zowel critici als publiek en wordt vaak genoemd als een van de zwakkere studio-komedies van het decennium. Opvallend is de sterke discrepantie tussen castpotentieel en eindresultaat. Met ervaren acteurs en een herkenbaar uitgangspunt had Unfinished Business meer kunnen zijn dan dit rommelige tussendoortje.

OmniGuide-rating

⭐️⭐️☆☆☆

Afsluitende duiding

Unfinished Business is geen complete mislukking, maar voelt onaf, alsof er tijdens de montage nooit een definitieve keuze is gemaakt. De film mist focus, durf en scherpte, en blijft steken in middelmatigheid. Voor liefhebbers van Vince Vaughn is er nog enig kijkplezier te halen, maar wie hoopt op een bijtende komedie of een scherp bedrijfsportret komt bedrogen uit.