The Predator (2018) - Een mislukte comeback voor een klassieker

De verwachtingen waren hoog gespannen toen The Predator in 2018 werd uitgebracht. De franchise, die begon met het iconische Predator (1987), heeft door de jaren heen een cultstatus bereikt. Shane Black, bekend van zijn werk aan Lethal Weapon en Iron Man 3, nam plaats in de regiestoel, en de hoop was dat hij de reeks weer nieuw leven zou inblazen. Helaas slaagde hij hier niet in; in plaats daarvan leverde The Predator een chaotische en onsamenhangende filmervaring op, die zowel fans als critici teleurstelde.

Het verhaal: chaos op chaos

The Predator volgt Quinn McKenna (Boyd Holbrook), een sluipschutter die oog in oog komt te staan met een Predator na een mislukte militaire missie. Hij weet enkele delen van het buitenaardse wapen van het wezen te bemachtigen, die uiteindelijk bij zijn autistische zoon Rory (Jacob Tremblay) terechtkomen. Rory ontdekt per ongeluk hoe deze technologie werkt, en trekt daarmee de aandacht van niet één, maar twee Predators, inclusief een genetisch gemodificeerde super-Predator. Samen met een groep ongeschikte ex-militairen (bekend als "The Loonies") moet McKenna de Predators zien te stoppen en de wereld redden van een mogelijke buitenaardse invasie.

Het verhaal is een bizarre mix van actie, humor en sci-fi, maar komt niet goed tot zijn recht. De film lijkt niet te weten of het een komedie, een serieuze actiefilm of een hommage aan het origineel wil zijn. Dit gebrek aan consistentie zorgt voor verwarring, en de toon van de film is vaak onevenwichtig.

Problemen achter de schermen

Een van de belangrijkste problemen met The Predator is de overmatige focus op humor. Shane Black staat bekend om zijn scherpe dialogen en donkere humor, maar in deze film werkt dat niet altijd. Veel grappen voelen geforceerd aan en halen de spanning uit scènes die eigenlijk intens zouden moeten zijn. Bovendien is er sprake van een rommelige montage, wat waarschijnlijk te maken heeft met de uitgebreide reshoots en herschreven scènes. Het gerucht gaat dat de derde act van de film grotendeels opnieuw is gefilmd na slechte reacties bij testvertoningen. Dit heeft duidelijk invloed gehad op het eindproduct, dat vaak incoherent aanvoelt.

Acteerprestaties en personages

Hoewel de cast enkele talentvolle acteurs bevat, waaronder Olivia Munn, Boyd Holbrook en Sterling K. Brown, worden hun personages onderontwikkeld en krijgen ze weinig ruimte om echt te schitteren. De "Loonies", bedoeld als een kleurrijke groep antihelden, blijven vlak en stereotypisch. Olivia Munn speelt een wetenschapper, maar haar rol voelt ongeloofwaardig en oppervlakkig aan. Sterling K. Brown, die normaal indruk maakt met zijn acteertalent, speelt een kartonnen slechterik zonder diepgang.

De enige acteur die enigszins memorabel is, is Jacob Tremblay als Rory, de jonge zoon van McKenna. Zijn personage wordt neergezet als autistisch en buitengewoon intelligent, en hoewel dit een interessant uitgangspunt is, voelt het gebruik van autisme als een soort "superkracht" soms wat problematisch en ongepast aan.

Visuele effecten en actie

De visuele effecten in The Predator zijn wisselvallig. De Predator zelf ziet er goed uit, maar de CGI van de "super-Predator" en andere buitenaardse wezens komt soms knullig over. Wat betreft de actie, biedt de film enkele momenten van vermakelijke chaos, maar de actiescènes worden vaak overschaduwd door de chaos van het verhaal. Er zijn een paar spannende momenten, maar ze komen zelden in de buurt van de intensiteit van het origineel of de spanning van eerdere films in de franchise.

Kritische ontvangst

De film werd slecht ontvangen door zowel critici als fans. Op Rotten Tomatoes heeft The Predator een matige score van 33% gebaseerd op recensies van critici, terwijl het publiek de film iets hoger waardeerde met 44%. Op Metacritic scoort de film een 48/100, wat aangeeft dat de ontvangst over het algemeen negatief was. Veel recensies noemden het gebrek aan een duidelijke visie, de rommelige montage en het misbruik van humor als de belangrijkste zwakke punten. De film had een sterkere focus nodig, ofwel op actie, ofwel op het creëren van een coherente plotlijn.

Conclusie: een gemiste kans

The Predator (2018) is een teleurstellende poging om een geliefde franchise nieuw leven in te blazen. Met een rommelig verhaal, onevenwichtige toon en geforceerde humor slaagt de film er niet in om de spanning en het avontuur van het origineel te evenaren. Hoewel er momenten zijn van vermakelijke actie en de film een paar interessante ideeën presenteert, verdrinken deze in een zee van gemiste kansen. Fans van de franchise zullen waarschijnlijk teleurgesteld zijn, en nieuwe kijkers zullen het moeilijk vinden om echt betrokken te raken bij het onsamenhangende verhaal.

OmniGuide beoordeling: 2 van de 5 sterren

⭐️⭐️

Visueel: ⭐⭐⭐
Verhaal: ⭐
Acteerwerk: ⭐⭐
Actie: ⭐⭐

De film biedt hier en daar wat spektakel, maar kan zichzelf niet redden van de chaos en inconsistente toon.