The Revenant (2015): overleven terwijl de wereld naar je tanden hapt

Alejandro G. Iñárritu’s The Revenant voelt als een tocht door een wereld die elke vorm van zwakte afstraft. Het verhaal volgt frontierman Hugh Glass (Leonardo DiCaprio), die na een brute berenaanval achterblijft in de wildernis en tegen alle verwachtingen in overeind blijft. Zodra het besef zakt dat hij verraden is, verandert zijn tocht in een duw- en trekspel tussen overleven en wraak.

De stijl die in je botten kruipt

De beelden van Emmanuel Lubezki zijn haast onbeschoft mooi: lange, vloeiende shots die het landschap laten ademen. Het koude licht, de mist, de modder — het voelt niet alsof je toekijkt, maar alsof je er tot je middel in staat. De film gebruikt vrijwel alleen natuurlijk licht, wat de rauwheid nog sterker maakt.

DiCaprio op tandvlees

DiCaprio’s rol draait weinig om woorden. Zijn spel zit in de kleine ritmes: een half gehapte adem, het schuren van pijn door zijn lijf. Het is een fysieke prestatie die je niet snel vergeet. Tom Hardy zet zijn tegenspeler neer als een man die zich overal uit wurmt, zolang hij maar iets wint.

Weetjes die de film nog ruiger maken

• De cast en crew draaiden met temperaturen die soms richting min dertig gingen.

• Het grootste deel van de film is buitenshuis opgenomen, verspreid over Canada en Argentinië.

• De beroemde berenaanval bestaat uit één lang opgebouwde scène zonder knip-en-plakgevoel, wat de intensiteit enorm vergroot.

Hoe valt de film bij critici en publiek?

De algemene toon uit recensies is helder: visueel meesterwerk, soms zwaar in tempo, maar altijd indrukwekkend. De waarderingen liggen hoog: rond de acht op tien bij veel filmplatforms, met stevige lof voor fotografie en acteerwerk. De cijfers schommelen grofweg tussen de 3,5 en 4 van de 5 sterren.

OmniGuide-rating

Op basis van deze waarderingen komt onze beoordeling uit op:

★★★★☆
4 van 5 sterren – OmniGuide

The Revenant is grootser dan het klassieke wraakverhaal dat het in eerste instantie lijkt. Het is een film waarin elke struik, elke ademwolk en elk stuk ijs een rol speelt. Soms zwaar, soms bijna hypnotiserend — maar altijd onvergetelijk.