The Woman in Cabin 10 (2025): Een paranoia-thriller die langzaam onder de huid kruipt

Met The Woman in Cabin 10 waagt regisseur Simon Stone zich aan een verfilming van Ruth Ware’s populaire thrillerroman. Het resultaat is een strak opgebouwde psychologische film die minder leunt op spektakel dan op onderhuidse spanning. In de hoofdrol zien we Keira Knightley als een vrouw die iets vreselijks meent te hebben gezien, en vervolgens door niemand wordt geloofd. Wat volgt is een spel van perceptie, wantrouwen en zelftwijfel, gesitueerd op de beklemmende luxe van een cruiseschip.

Verhaal en toon

Laura Blacklock is reisjournalist en krijgt de kans om verslag te doen van een exclusieve cruise. Tijdens een stormachtige nacht hoort ze een gil, ziet ze een lichaam in zee verdwijnen en slaat alarm. Het probleem: volgens de passagierslijst ontbreekt niemand. Wat aanvankelijk voelt als een klassieke whodunit, verschuift al snel richting psychologische thriller. De film kiest bewust voor ambiguïteit en laat de kijker lange tijd twijfelen aan Laura’s waarneming én geestelijke gesteldheid.

De toon is consequent gespannen, soms bijna claustrofobisch. Stone vertraagt het tempo waar nodig, wat niet altijd even comfortabel is, maar wel past bij het thema van isolatie en gaslighting.

Regie en spel

Simon Stone, bekend om zijn theaterachtergrond en zijn precieze acteursregie, houdt de teugels strak. Hij is minder geïnteresseerd in plotwendingen dan in emotionele geloofwaardigheid. Keira Knightley draagt de film vrijwel volledig. Haar vertolking balanceert tussen kwetsbaarheid en vastberadenheid, zonder in hysterie te vervallen. Juist die beheersing maakt de twijfel rond haar personage zo effectief.

De bijrollen zijn functioneel, soms wat schetsmatig, maar dat lijkt een bewuste keuze: iedereen kan verdacht zijn, niemand krijgt voldoende ruimte om volledig vertrouwd te voelen.

Stijl en thematiek

Visueel is The Woman in Cabin 10 koel en gecontroleerd. Het schip wordt gefilmd als een doolhof van smalle gangen, spiegelende oppervlakken en afgesloten ruimtes. Water fungeert niet alleen als decor, maar als dreigend symbool: alles wat verdwijnt, lijkt definitief.

Thematisch snijdt de film onderwerpen aan als geloofwaardigheid van vrouwen, mediadruk en mentale gezondheid. De vraag wie er wordt geloofd, en waarom, vormt de kern. Niet vernieuwend, wel scherp uitgewerkt.

Context en opvallende details

De roman van Ruth Ware stond jarenlang hoog aangeschreven binnen het thrillergenre, wat de verwachtingen voor deze verfilming stevig opvoerde. Waar het boek soms werd bekritiseerd om zijn plotmatige gemakzucht, kiest de film voor meer psychologische diepgang. Professionele recensenten zijn overwegend positief over de sfeer en Knightleys spel, maar verdeeld over het tempo en de uiteindelijke ontknoping, die sommigen te veilig vinden.

Opvallend is hoe trouw de film blijft aan de emotionele logica van het bronmateriaal, terwijl hij narratief durft te schrappen en te vereenvoudigen.

OmniGuide-rating

⭐⭐⭐⭐☆

Afsluitende duiding

The Woman in Cabin 10 is geen luidruchtige thriller, maar een gecontroleerde, nerveuze film die vertrouwen stelt in sfeer en acteerwerk. Niet elke spanningslijn wordt maximaal benut, maar de beklemming blijft overeind tot de laatste minuut. Voor kijkers die houden van psychologische onzekerheid boven plotacrobatiek is dit een solide, volwassen genre-oefening.