Vaderliefde onder hoogspanning: She Rides Shotgun (2025)

Met She Rides Shotgun levert regisseur Nick Rowland een rauwe, intieme thriller af die evenveel leunt op spanning als op emotionele betrokkenheid. Wat begint als een klassieke vluchtfilm over een ex-crimineel en zijn dochter, ontvouwt zich tot een sober portret van beschadigd ouderschap, geweldserfenis en de wanhopige poging om iets goeds door te geven in een wereld die daar nauwelijks ruimte voor laat.

Verhaal en toon

De film volgt Nate McClusky, net vrijgelaten uit de gevangenis, die vrijwel direct wordt opgejaagd door een gewelddadige bende met wie hij een onafgemaakte rekening heeft. Wanneer hij noodgedwongen zijn jonge dochter Polly meeneemt op de vlucht, verschuift het zwaartepunt van het verhaal. She Rides Shotgun is geen aaneenschakeling van actiepieken, maar een langzaam kokende road-thriller waarin dreiging constant onder de oppervlakte sluimert. De toon is gespannen, soms beklemmend, maar opvallend ingetogen.

Regie en spel

Rowland, eerder geprezen om zijn sobere misdaaddrama’s, kiest ook hier voor controle en terughoudendheid. Hij laat stilte en blikken het werk doen waar andere films dialoog of muziek zouden inzetten. Taron Egerton speelt Nate zonder heroïek: moe, op scherp, zichtbaar ongeschikt als vader, maar vastbesloten om het beter te doen dan zijn eigen verleden toestaat. De jonge Ana Sophia Heger brengt Polly tot leven zonder sentiment of trucjes; haar spel voelt natuurlijk en onopgesmukt, wat de emotionele kern van de film versterkt.

Stijl en thematiek

Visueel blijft She Rides Shotgun dicht bij stoffige snelwegen, motels en anonieme buitenwijken. De cameravoering is functioneel maar trefzeker, met een voorkeur voor lange takes en natuurlijk licht. Thematisch draait alles om overdracht: hoe geweld, wantrouwen en angst van generatie op generatie worden doorgegeven, tenzij iemand bewust de cirkel probeert te doorbreken. De film weigert makkelijke verlossing en kiest voor morele ambiguïteit.

Context en opvallende details

De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Jordan Harper, een bron die duidelijk voelbaar is in de literaire, bijna minimalistische structuur. In professionele recensies wordt vooral de chemie tussen de hoofdrolspelers en de consequente toon geprezen, terwijl sommigen de trage opbouw als risico zien. Toch is er brede waardering voor de manier waarop de film genre-elementen inzet zonder zich eraan te onderwerpen.

OmniGuide-rating

★★★★☆
4 van 5 sterren

Afsluitende duiding

She Rides Shotgun is geen publieksvriendelijke thriller en ook geen sentimenteel vader-dochterdrama. Het is een geconcentreerde, volwassen film die zijn spanning haalt uit karakter, niet uit spektakel. Voor kijkers die houden van ingetogen misdaadverhalen met emotioneel gewicht, is dit een film die blijft hangen, juist door wat hij niet laat zien.