Watchmen (2009): Een duistere en ambitieuze stripverfilming

Een gedurfde bewerking van een cultklassieker

Zack Snyder’s Watchmen (2009) is een van de meest ambitieuze stripboekverfilmingen ooit gemaakt. Gebaseerd op de legendarische graphic novel van Alan Moore en Dave Gibbons, probeert deze film een complexe, gelaagde en filosofische vertelling naar het witte doek te brengen. Met een visueel verbluffende stijl, trouwe adaptatie en indrukwekkende cast, blijft Watchmen een fascinerende, zij het verdeelde, filmervaring.

Het verhaal: Een alternatieve geschiedenis vol maskerade en moraal

Watchmen speelt zich af in een alternatieve versie van 1985, waarin de Verenigde Staten de Vietnamoorlog hebben gewonnen dankzij de goddelijke superheld Dr. Manhattan (Billy Crudup). Superhelden zijn echte personen, maar worden door de overheid gecontroleerd of zelfs verboden. Wanneer een voormalige held, The Comedian (Jeffrey Dean Morgan), wordt vermoord, begint Rorschach (Jackie Earle Haley) een onderzoek dat een sinister complot blootlegt.

Door de ogen van personages zoals de cynische Rorschach, de tragische Dr. Manhattan, en de idealistische Nite Owl (Patrick Wilson) ontdekken we een wereld waarin heldendom en morele ambiguïteit hand in hand gaan. De film stelt vragen over macht, ethiek en de dunne lijn tussen goed en kwaad.

Visueel spektakel en stijlgetrouwe adaptatie

Zack Snyder, bekend om zijn visuele flair (300, Man of Steel), vertaalt de esthetiek van de graphic novel bijna letterlijk naar het scherm. De film bevat slow-motion gevechten, dramatische composities en een getrouwe weergave van iconische scènes uit het bronmateriaal.

De cinematografie en art direction creëren een duistere en melancholische sfeer die perfect past bij de nihilistische toon van het verhaal. De film weet de complexe narratieve structuur van de graphic novel grotendeels te behouden, met flashbacks en verschillende perspectieven die samen een gelaagd verhaal vormen.

Acteerprestaties: Rorschach steelt de show

Jackie Earle Haley’s vertolking van Rorschach wordt algemeen beschouwd als het hoogtepunt van de film. Zijn rauwe, intense performance brengt het compromisloze karakter perfect tot leven. Ook Billy Crudup als de afstandelijke en bijna goddelijke Dr. Manhattan weet te overtuigen, ondanks dat zijn personage grotendeels via CGI wordt gerealiseerd.

Jeffrey Dean Morgan geeft The Comedian een charismatische maar afstotelijke energie, terwijl Patrick Wilson en Malin Åkerman (Silk Spectre II) een geloofwaardige chemie hebben. Toch worden sommige performances minder goed ontvangen, vooral Åkerman, die soms als vlak wordt ervaren.

Muziek: Een eclectische en memorabele soundtrack

De soundtrack van Watchmen is een opvallende mix van klassieke rock en popnummers, waaronder The Times They Are A-Changin’ van Bob Dylan, All Along the Watchtower van Jimi Hendrix en Hallelujah van Leonard Cohen. Deze nummers geven extra lagen aan de scènes en versterken de thematische diepgang van de film.

Kritische ontvangst: Verdeeld maar invloedrijk

Bij de release kreeg Watchmen gemengde reacties. Sommige critici prezen de visuele stijl en getrouwe adaptatie, terwijl anderen vonden dat de film te afstandelijk of te trouw aan het bronmateriaal bleef, waardoor het emotionele impact verloor.

Ratings op toonaangevende websites

• Rotten Tomatoes: 65% (kritici), 71% (publiek)
• Metacritic: 56/100
• Letterboxd: 3.6/5

Ondanks de verdeelde ontvangst heeft de film een cultstatus verworven. Voor fans van de graphic novel is het een van de meest respectvolle verfilmingen van een stripboek ooit gemaakt, terwijl anderen het ervaren als een visueel spektakel zonder voldoende emotionele diepgang.

Conclusie: Een visueel meesterwerk met een filosofische onderlaag

Watchmen (2009) is geen typische superheldenfilm. Het is een duistere, ambitieuze en filosofische ervaring die de conventies van het genre uitdaagt. Hoewel de film niet iedereen zal aanspreken vanwege zijn lange speelduur en complexe verhaallijn, blijft het een intrigerende en unieke kijkervaring.

⭐ 3,5 van de 5 sterren ⭐