© Production Company
A Hundred Flowers
Izumi's moeder Yuriko wordt gediagnosticeerd met dementie, waardoor hun al ingewikkelde relatie verder onder druk komt te staan. Terwijl haar geheugen vervaagt, wordt Izumi geconfronteerd met lang onderdrukte jeugdtrauma's en de vraag wie zijn moeder werkelijk is. De film, geregisseerd door Genki Kawamura, toont Yuriko's verwarring en Izumi's zoektocht naar acceptatie, terwijl hij zelf vader wordt. Het is een delicate en emotionele verkenning van herinneringen, identiteit en de band tussen ouder en kind.OmniGuide recensie A Hundred Flowers
A Hundred Flowers (2022): Een poëtische strijd tegen vergeten
De Japanse film A Hundred Flowers, geregisseerd door Genki Kawamura, is een poëtisch en ontroerend drama over de onzekerheid van herinneringen en de complexe band tussen een moeder en haar zoon. De film, die het regiedebuut is van Kawamura – bekend als producer van kaskrakers als Your Name. en Belle – is een meeslepende verkenning van liefde, schuld en vergeving in het aangezicht van dementie.
Het verhaal: Een strijd met het verleden
Het verhaal volgt Izumi (Masaki Suda), een man die op het punt staat zelf vader te worden, en zijn moeder Yuriko (Mieko Harada), een pianolerares die gediagnosticeerd wordt met dementie. Hun relatie is gespannen door een trauma uit Izumi's jeugd, toen zijn moeder hem plotseling verliet om pas een jaar later terug te keren. Terwijl Yuriko haar herinneringen verliest, wordt Izumi gedwongen om de onbeantwoorde vragen en de pijn van dat verleden onder ogen te zien. De film verweeft op virtuoze wijze heden en verleden door middel van dromerige, impressionistische flashbacks en ongebruikelijke cameravoering, waardoor de kijker een glimp krijgt van de verwarrende wereld van Yuriko.
Interessante weetjes en achtergrond
A Hundred Flowers is gebaseerd op Kawamura's eigen roman uit 2019. Dit persoonlijke aspect van het verhaal is voelbaar in de intieme en authentieke uitwerking van de personages. De film won de Zilveren Schelp voor Beste Regie op het 70e San Sebastián International Film Festival, een duidelijke erkenning van Kawamura's talent achter de camera. Het is ook opmerkelijk dat hoofdrolspeelster Mieko Harada, die de complexe rol van Yuriko met grote finesse neerzet, persoonlijke ervaring heeft met het onderwerp: ze maakte een documentaire over de strijd van haar eigen moeder met dementie. Deze achtergrond draagt bij aan de diepe empathie die ze in haar rol brengt.
De film wordt door critici vaak vergeleken met andere succesvolle, op dementie gerichte drama's zoals The Father en Still Alice, maar onderscheidt zich door de unieke Japanse culturele context. Concepten als schaamte, familie-eer en het uiten van emoties spelen een andere rol, wat het verhaal een extra laag geeft.
Wat zeggen de critici?
De film is over het algemeen zeer positief ontvangen. De Japan Times noemt het "een van de meest meeslepende filmervaringen van het jaar" en prees de "weelderige" cinematografie en het krachtige spel van de hoofdrolspelers. The Film Tower waarschuwt zelfs dat de film "permanente emotionele schade" kan veroorzaken – een sterke aanbeveling voor degenen die op zoek zijn naar een diepgaande en emotioneel beladen kijkervaring.
Hoewel de film geen scores heeft op Metacritic en Rotten Tomatoes, geven de internationale recensies een duidelijk beeld van de waardering:
-
The Japan Times: "Een zeer goede film, eerder dan een geweldige. Maar er is van alles wat suggereert dat Kawamura er snel genoeg zal komen."
-
Filmkrant: "Uiteindelijk is A Hundred Flowers op zijn best in het overbrengen van de heel verschillende gevoelens van Izumi en Yuriko en hun reacties op elkaar."
OmniGuide's Rating
Op basis van de sterke regie, de indrukwekkende acteerprestaties en de universele, maar toch cultureel specifieke benadering van een zwaar thema, verdient A Hundred Flowers een hoge score. Het is een film die de kijker raakt en nog lang bijblijft.
★★★★☆ (4/5 sterren)
Bekijk op:
Misuzu Kanno
Yuka Itaya