© Production Company
Fly Me to the Moon
In Fly Me to the Moon volgen we marketingexpert Kelly Jones (Scarlett Johansson), die door NASA wordt ingehuurd om de publieke steun voor de maanlanding te vergroten. Als plan B wordt ze gevraagd een nepversie van de maanlanding te regisseren, voor het geval de echte mislukt. Terwijl ze botst met lanceerdirecteur Cole Davis (Channing Tatum), ontstaat er onverwachts romantiek. De film combineert romantische komedie met historische fictie en zet een satirisch licht op de ruimtewedloop in de jaren ’60.OmniGuide recensie Fly Me to the Moon
Romantiek in de schaduw van de maanlanding: Fly Me to the Moon (2024)
Marketing meets NASA
Fly Me to the Moon (2024) is een romantische komedie tegen een historische achtergrond: de Amerikaanse ruimtewedloop in de jaren 60. De film, geregisseerd door Greg Berlanti (Love, Simon), speelt zich af tijdens de voorbereiding op de maanlanding van Apollo 11. Met Scarlett Johansson en Channing Tatum in de hoofdrollen mixt de film romantiek, satire en een flinke scheut Amerikaanse nostalgie.
Johansson speelt Kelly Jones, een briljante en sluwe marketingexpert die door de overheid wordt ingehuurd om de publieke steun voor NASA’s maanmissie op te krikken. Tatum is Cole Davis, een serieuze NASA-medewerker die worstelt met de groeiende politieke druk. Wanneer de overheid zelfs een nep-maanlanding achter de hand houdt voor het geval Apollo 11 faalt, botsen hun werelden — en groeien ze langzaam naar elkaar toe.
Sterrencast in vintage stijl
De charme van de film zit vooral in de chemie tussen Johansson en Tatum. Johansson is duidelijk in haar element als scherpe zakenvrouw, en Tatum laat zijn meer serieuze kant zien, zonder zijn gevoel voor timing te verliezen. Hun scènes samen zijn geloofwaardig, met een dynamiek die zowel wringt als sprankelt.
Visueel pakt de film uit met prachtige retro kostuums, old-school NASA-interieurs en een soundtrack die het beste van de jaren 60 naar voren brengt. De stijl roept herinneringen op aan films als Catch Me If You Can en Hail, Caesar! — met een knipoog, maar nooit zonder liefde voor het tijdperk.
Satire en sentiment
Wat Fly Me to the Moon interessant maakt, is de mix van satire en oprechte verwondering. De film stelt serieuze vragen over publieke perceptie, propaganda en politieke druk, maar doet dat zonder zwaar op de hand te worden. De komedie werkt het best als de film de absurditeit van de situatie omarmt. In sommige scènes is het tempo wat traag, en het script laat niet altijd genoeg ruimte voor de bijrollen om te schitteren.
Toch voelt de film nergens leeg of hol — het is een slimme romantische komedie die net genoeg scherpte biedt om op te vallen in een genre dat vaak veilig speelt.
Wat zeggen de critici?
De meningen over Fly Me to the Moon zijn verdeeld, maar overwegend positief:
-
★★★★☆ op Rotten Tomatoes (75% score)
-
6.8/10 op Metacritic (gematigd positief)
-
3.2/5 gemiddeld op Letterboxd
-
Recensenten prijzen vooral de chemie tussen de hoofdrollen en de retrostijl, maar noemen het script soms onevenwichtig.
OmniGuide beoordeling
Op basis van de kritieken én het kijkplezier geeft OmniGuide:
★★★★☆ (4 van de 5 sterren)
Fly Me to the Moon is een stijlvolle mix van liefde en leugens, met een vlotte balans tussen nostalgie, satire en romantiek. Geen maanlanding van epische proportie, maar wel een geslaagde missie met charme, humor en een goed getimede landing.
Bekijk op:
Scarlett Johansson
Woody Harrelson