© Production Company
High Plains Drifter
In High Plains Drifter (1973), geregisseerd door en met Clint Eastwood, arriveert een mysterieuze revolverheld in een afgelegen woestijnstadje. De bewoners vragen hem om bescherming tegen drie ontsnapte criminelen, maar de vreemdeling heeft zijn eigen duistere motieven. Naarmate zijn ware intenties duidelijk worden, blijkt dat hij gekomen is voor meer dan alleen rechtvaardigheid — hij is op wraak uit.OmniGuide recensie High Plains Drifter
Wraak in westernstijl: High Plains Drifter (1973) blijft venijnig en mysterieus
Clint Eastwood als morele storm: de duisternis van het Wilde Westen
Clint Eastwood had met Play Misty for Me (1971) al een regiedebuut achter de rug toen hij in 1973 High Plains Drifter maakte, een western die zich onderscheidt van de klassieke moralistische cowboyfilms. Hier geen held met een witte hoed, maar een vreemdeling die eerder een demonische kracht lijkt dan een nobele revolverheld.
In deze film speelt Eastwood zelf de naamloze ‘Stranger’, die arriveert in het stoffige mijnstadje Lago. De bewoners zijn nerveus, want drie bandieten die ooit in de gevangenis zijn gezet dankzij de vermoorde sheriff Jim Duncan, staan op het punt terug te keren voor hun wraak. De Stranger neemt het aanbod aan om het dorp te beschermen, maar zijn voorwaarden zijn hard: absolute macht. Wat volgt is een brute afrekening met het verleden – en met de hypocrisie van een gemeenschap die liever vergeet dan boetedoet.
Een spookverhaal vermomd als western
Waar traditionele westerns vaak draaien om rechtvaardigheid en moed, is High Plains Drifter doordrenkt van schuld, lafheid en wraak. Eastwood haalde zijn inspiratie uit spaghettiwesterns – met name de films van Sergio Leone waarin hij zelf speelde – maar ook uit gotische horror. Er wordt zelfs gesuggereerd dat de Stranger een soort geest is van de vermoorde sheriff, teruggekeerd om de laffe stad een lesje te leren. Die interpretatie wordt versterkt door surrealistische scènes, zoals de schildering van Lago in hels rood, alsof het hele stadje in de fik staat.
De sfeer is bijtend en cynisch. De bewoners van Lago zijn verre van onschuldig, en het geweld dat over hen heen komt voelt meer als karma dan als heldendaad. Eastwood zelf is indrukwekkend afstandelijk, een man van weinig woorden maar met een onderkoelde dreiging die het scherm vult.
Achtergrond & weetjes
-
Eastwood regisseerde en produceerde de film, op basis van een script van Ernest Tidyman, die eerder een Oscar won voor The French Connection.
-
De film werd opgenomen aan de Mono Lake in Californië. Het hele stadje Lago werd speciaal voor de film opgebouwd.
-
De film kreeg in eerste instantie kritiek vanwege een gewelddadige en seksueel geladen scène, die nu nog steeds controversieel besproken wordt.
-
Eastwood zou hebben geweigerd om Sergio Leone deze film te laten regisseren, omdat hij zelf zijn regiecarrière wilde uitbouwen – en met succes.
Hoe werd de film ontvangen?
High Plains Drifter kreeg bij zijn release gemengde reacties, vooral vanwege de gewelddadigheid en de ambigue moraal. Toch zijn latere beoordelingen veel positiever. De film wordt inmiddels gezien als een van Eastwoods beste vroege regiewerken en een sleutelstuk in de ontwikkeling van de antiwestern.
Kritieken uitgelicht:
-
Rotten Tomatoes: 94% score (critici)
-
Metacritic: 69/100
-
Letterboxd: 3.8/5
-
Roger Ebert: gaf de film 3 uit 4 sterren, maar uitte zijn twijfels over de grimmigheid.
OmniGuide oordeel
High Plains Drifter is geen simpele western over goed versus kwaad. Het is een spookachtig moreel drama in westernjas, waarin Clint Eastwood zijn regiestijl als hard, stijlvol en compromisloos neerzet. De film is soms rauw en bruut, maar juist die ruwheid maakt het tot een fascinerend tijdsdocument. Een western voor wie denkt dat hij het genre wel kent – en verrast wil worden.
⭐️⭐️⭐️⭐️☆ (4 van de 5 sterren)
Bekijk op:
Marianna Hill
Verna Bloom