© Production Company
Leaving Las Vegas
Leaving Las Vegas volgt Ben Sanderson, een aan lager wal geraakte scenarioschrijver uit Hollywood die naar Las Vegas reist met het vaste plan zichzelf dood te drinken. Daar ontmoet hij Sera, een sekswerker met haar eigen tragische verleden. Tussen de twee ontstaat een onwaarschijnlijke, intense band, gebaseerd op onvoorwaardelijke acceptatie. De film is rauw, ontroerend en aangrijpend, met een Oscarwinnende hoofdrol van Nicolas Cage.OmniGuide recensie Leaving Las Vegas
Liefde op de bodem van de fles: Leaving Las Vegas (1995) blijft rauw en aangrijpend
Een liefde die alleen in de ondergang kan bestaan
Leaving Las Vegas is geen gemakkelijke film. Het is geen feelgood, geen licht drama, geen romantiek in Hollywoodstijl. Wat het wel is: een ongefilterde blik op verslaving, zelfvernietiging en een liefde die gedoemd is te falen. Regisseur Mike Figgis baseerde zijn film op de gelijknamige roman van John O'Brien, die tragisch genoeg kort voor de opnames zelfmoord pleegde. Die lading voel je. Elke scène.
De film vertelt het verhaal van Ben Sanderson (Nicolas Cage), een alcoholist en voormalig scriptschrijver die naar Las Vegas verhuist om zich letterlijk dood te drinken. Daar ontmoet hij Sera (Elisabeth Shue), een sekswerker die haar eigen littekens draagt. De twee vinden in elkaar een soort genade — niet door elkaar te redden, maar door elkaar te accepteren zoals ze zijn.
Nicolas Cage op z’n rauwst
De rol van Ben Sanderson leverde Nicolas Cage zijn eerste — en tot nu toe enige — Oscar op. En terecht. Zijn performance is ongepolijst, rauw en schrijnend eerlijk. Hij maakt geen karikatuur van een dronkaard, maar laat de complexiteit en het verdriet achter de verslaving zien. Ook Elisabeth Shue overtuigt. Haar rol als Sera is kwetsbaar en krachtig tegelijk, en leverde haar een welverdiende Oscarnominatie op.
De stijl van Mike Figgis is intiem en jazzy. Hij gebruikte handcamera’s, draaide veel op locatie in Vegas zonder vergunningen, en componeerde zelf de soundtrack. Die sfeer – broeierig, onthecht en tegelijk pijnlijk menselijk – maakt de film des te sterker.
Achtergrond en weetjes
-
Boekverfilming: John O’Brien schreef het semi-autobiografische boek waarop de film is gebaseerd. Hij pleegde zelfmoord twee weken nadat de filmrechten waren verkocht.
-
Snelle productie: De film werd in slechts 28 dagen opgenomen, met een budget van ongeveer $4 miljoen.
-
Stijlkeuzes: Figgis wilde geen sentimentele film maken over verslaving. Zijn doel was om het onderwerp respectvol en eerlijk te benaderen, zonder oordeel.
-
Las Vegas als karakter: De stad speelt bijna een rol op zich. De felle lichten, de constante beweging, en tegelijk de eenzaamheid die eronder zit, versterken het verhaal.
Kritieken en beoordelingen
Leaving Las Vegas werd vrijwel unaniem geprezen:
-
Op recensiesites scoort de film hoog, met een waardering van rond de 91% bij critici en 85% bij publiek.
-
Filmrecensenten noemden het hartverscheurend eerlijk en een tour de force van Cage.
-
De film is terug te vinden op diverse lijsten van beste films uit de jaren 90.
Ook op cinefiele platforms scoort de film hoog, vooral onder liefhebbers van character-driven drama’s en ‘downward spiral cinema’. De melancholische toon en emotionele impact maken de film tot een klassieker in zijn genre.
Eindoordeel van OmniGuide
Leaving Las Vegas is geen film die je even tussendoor kijkt. Het is een emotionele klap in het gezicht, gedragen door twee indrukwekkende acteerprestaties. De film is zwaar, maar oprecht en aangrijpend. Hij toont hoe twee verloren zielen elkaar vinden — niet om te helen, maar om samen ten onder te gaan. En dat maakt het onvergetelijk.
⭐️⭐️⭐️⭐️½ (4,5 van 5 sterren)
Een tragische, maar prachtige film die blijft hangen.
Bekijk op:
Julian Sands
Nicolas Cage