
Perfect Days
Perfect Days (2023) van Wim Wenders volgt Hirayama, een rustige schoonmaker van openbare toiletten in Tokio. Zijn dagelijkse routine lijkt eenvoudig, maar in stilte geniet hij van muziek, boeken en fotografie. Naarmate het verhaal vordert, krijgen we via kleine ontmoetingen en flashbacks een glimp van zijn verleden. Het is een poëtische film over tevredenheid, herinnering en de schoonheid van het alledaagse.OmniGuide recensie Perfect Days
Perfect Days (2023): Een stille ode aan het gewone leven
Een film vol kleine momenten die groot aanvoelen
Perfect Days is een ingetogen maar diep menselijke film van de Duitse regisseur Wim Wenders, bekend van onder meer Paris, Texas en Wings of Desire. Dit Japanse pareltje uit 2023 volgt Hirayama, een stille toiletpoetser in Tokio, die zijn dagen vult met routine, muziek, boeken en analoge fotografie. Op papier klinkt dat misschien saai. Maar op het scherm ontvouwt zich een poëtisch portret van iemand die zijn leven met aandacht en liefde leeft – en juist daardoor raakt het.
De film werd geselecteerd voor de competitie op het Filmfestival van Cannes 2023 en leverde hoofdrolspeler Kōji Yakusho de prijs voor Beste Acteur op. Wenders zelf bewees dat hij, decennia na zijn hoogtijdagen, nog steeds een meester is in het vangen van menselijkheid in al haar eenvoud.
Een leven in stilte en ritme
Wat Perfect Days zo bijzonder maakt, is dat het geen plotgedreven film is. We kijken naar Hirayama terwijl hij zijn dagelijkse ronde maakt langs de publieke toiletten van Tokio – plekken die verrassend goed onderhouden blijken. Zijn werk doet hij met toewijding, en zijn vrije momenten vult hij met het luisteren naar cassettebandjes van onder andere Lou Reed, Patti Smith en The Animals.
Gaandeweg onthult de film langzaam flarden van Hirayama’s verleden, maar Wenders dwingt je nooit om die puzzel helemaal te leggen. Het mysterie blijft, en dat is net zo mooi. Het gaat hier niet om wát er is gebeurd, maar om hoe iemand heeft geleerd te leven met wat er was.
Kōji Yakusho draagt de film
Kōji Yakusho speelt Hirayama met zo’n kalme intensiteit dat je volledig met hem meevoelt, zelfs als hij nauwelijks iets zegt. Elke blik, elke beweging is doordrenkt van betekenis. Zijn vertolking werd alom geprezen en is zonder twijfel de ziel van de film.
De cinematografie van Franz Lustig versterkt het minimalistische karakter van het verhaal. Beelden van licht dat door boombladeren speelt, of van Hirayama’s gezicht in stilte, roepen een bijna meditatieve sfeer op. Deze visuele rust wordt ondersteund door een zorgvuldig gekozen soundtrack die nostalgisch maar nooit sentimenteel aanvoelt.
Hoe werd Perfect Days ontvangen?
De film werd warm onthaald door critici en publiek:
-
Op Letterboxd scoort Perfect Days gemiddeld 4,1/5.
-
Op Rotten Tomatoes heeft de film een indrukwekkende 96% score bij critici, met lof voor zijn stille diepgang.
-
Metacritic geeft een score van 82/100, wat staat voor “Universal Acclaim”.
De film werd tevens ingediend als de Japanse inzending voor de Oscars 2024 in de categorie Beste Internationale Film.
Interessante weetjes
-
De film werd oorspronkelijk gemaakt in opdracht van het Tokyo Toilet Project, een initiatief waarbij architecten en kunstenaars publieke toiletten ontwerpen.
-
Wim Wenders was zo geïnspireerd geraakt door het project dat hij besloot er een fictiefilm van te maken.
-
Hoewel Wenders een Duitse regisseur is, werd Perfect Days volledig in het Japans opgenomen en geproduceerd.
-
De titel verwijst niet alleen naar de Lou Reed-song die in de film te horen is, maar ook naar Hirayama’s manier van leven: elke dag kan perfect zijn, als je het toelaat.
OmniGuide beoordeling
Perfect Days is een stille film die niet schreeuwt om aandacht, maar fluistert – en des te harder binnenkomt. Het is een ode aan de schoonheid van herhaling, rust en betekenis in het gewone. Deze film is geen spektakel, maar een ervaring. Wie zich eraan overgeeft, zal geraakt worden.
⭐⭐⭐⭐☆ (4,5 van 5 sterren)
Bekijk op:


Kôji Yakusho
Min Tanaka
Tokio Emoto