© Production Company
The Hobbit: The Battle of the Five Armies
BIn The Hobbit: The Battle of the Five Armies bereikt Peter Jacksons trilogie haar slotstuk. Na de dood van Smaug barst een strijd los om de schatten van Erebor. Dwergen, elfen en mensen staan tegenover elkaar, terwijl een groter kwaad nadert. Bilbo Balings raakt verstrikt tussen loyaliteit en overleving, te midden van een conflict dat Midden-aarde voorgoed verandert. De film focust op grootschalige actie, morele keuzes en de prijs van macht, met Thorin Eikenschilds lot als emotioneel middelpunt.OmniGuide recensie The Hobbit: The Battle of the Five Armies
Het einde van een lange reis: The Hobbit: The Battle of the Five Armies (2014)
Met The Hobbit: The Battle of the Five Armies komt Peter Jacksons Hobbit-trilogie tot een einde. Wat begon als een relatief lichtvoetige avonturenvertelling is uitgegroeid tot een bombastische afsluiter die onmiskenbaar in het verlengde ligt van The Lord of the Rings. Deze derde film kiest resoluut voor schaalvergroting: minder sprookje, meer oorlog. Het resultaat is een finale die technisch indrukwekkend is, maar inhoudelijk niet altijd de emotionele lading draagt die Jackson zichtbaar nastreeft.
Verhaal en toon
Het verhaal pakt direct de draad op na de confrontatie met Smaug. De draak is verslagen, maar zijn dood vormt slechts het startschot voor een veel groter conflict. Dwergen, elfen, mensen en orks bewegen zich richting Erebor, waar rijkdom, macht en oude vetes samenkomen in een allesbepalende veldslag.
De toon is opvallend somber en ernstig. Waar An Unexpected Journey nog ruimte liet voor speelsheid en verwondering, is die hier vrijwel verdwenen. De film bestaat grotendeels uit voorbereidingen op en uitvoering van de titelgevende veldslag. Dat levert een strak tempo op, maar ook een zekere narratieve kaalheid: karakterontwikkeling maakt plaats voor strategische positionering.
Regie en spel
Peter Jackson toont zich opnieuw een meester in het orkestreren van grootschalige actie. De veldslag is overzichtelijk gefilmd, ondanks het enorme aantal strijdende partijen en digitale effecten. Toch wringt hier ook de schoen: de afhankelijkheid van CGI maakt het geheel afstandelijker dan de meer fysiek aanvoelende gevechten uit The Lord of the Rings.
Martin Freeman blijft als Bilbo Baggins het emotionele anker van de film, al krijgt zijn personage opvallend weinig te doen. Thorin Oakenshield, gespeeld door Richard Armitage, staat meer centraal en krijgt een klassieke tragische boog, al voelt die ontwikkeling soms gehaast. Bijrollen, van Legolas tot Bard, zijn functioneel maar zelden memorabel.
Stijl en thematiek
Thematisch draait de film om hebzucht, eer en de zinloosheid van oorlog. Deze thema’s zijn helder aanwezig, maar worden vaak expliciet uitgesproken in plaats van subtiel verbeeld. De visuele stijl is donker, metallic en overdadig, passend bij de zwaarte van het verhaal, maar ook vermoeiend over de lange speelduur.
De muziek van Howard Shore zorgt voor continuïteit met eerdere delen, al ontbreekt een nieuw, iconisch motief dat deze afsluiter echt onderscheidt. Alles voelt vertrouwd, soms zelfs te vertrouwd.
Context en opvallende details
Dat The Hobbit werd opgerekt tot een trilogie blijft een discussiepunt. Deze derde film onderstreept die keuze: veel materiaal voelt als een verlengstuk van eerder ingezette lijnen, niet als een noodzakelijk zelfstandig hoofdstuk. Tegelijkertijd sluit de film naadloos aan op de mythologie die Jackson eerder heeft opgebouwd, inclusief visuele en thematische bruggen naar The Fellowship of the Ring.
Binnen het bredere fantasylandschap werd de film degelijk ontvangen: lof voor de technische uitvoering en schaal, kritiek op het gebrek aan emotionele impact en de overvloed aan digitale effecten.
OmniGuide-rating
⭐⭐⭐⭐☆
Afsluitende duiding
The Hobbit: The Battle of the Five Armies is een indrukwekkende, maar enigszins uitgeputte finale. Peter Jackson levert vakwerk af, maar verliest onderweg de intimiteit en charme die Tolkiens oorspronkelijke verhaal zo krachtig maakten. Voor liefhebbers van Midden-aarde biedt de film een waardig afscheid, al blijft het gevoel hangen dat deze reis met minder omwegen sterker had kunnen eindigen.
Bekijk op:
Martin Freeman
Richard Armitage